Waar ik aan denk

_{Het is niet moeilijk om stil te zijn,
toch wist ik al vroeg: rouw past nooit
in twee minuten. Het is eerder de
opwarmingstijd van een magnetrongerecht,
een eenpersoons-stamppot die een beetje
naar plastic en een beetje naar verdriet smaakt.
Ik weet heel goed dat in die geluidloosheid nooit
ieder mens herdacht, elk bombardement,
of alle schrik zit van wie-mij-ontdekt, het lek
en de hongervraag. Ook vermoed ik dat
hoop te groot is, want ik hoop wat af.
Soms word ik zelfs een duif, zo eentje die
harmonie brengt. Anderen zeggen dat ik
het niet kan begrijpen, dat je om echt stil
te kunnen zijn de oorlog meegemaakt
moet hebben. Dus ik houd mijn mond
en probeer aan vrede te denken.
Vrede past precies in twee minuten.}

Marieke Lucas Rijneveld @ Plint

Door de Russische invasie van Oekraïne werd het ineens opnieuw pijnlijk duidelijk dat vrede en vrijheid nooit vanzelfsprekend zijn. Voor ons leven zonder oorlog gaven mensen hun leven. Nog steeds zijn er mensen bereid hun leven te wagen in vredesoperaties, als vrijheid ergens verdedigd moet worden. Niet iedereen komt weer thuis. Al die mensen worden ieder jaar op 4 mei om 20.00 uur herdacht. We zijn twee minuten stil, luisteren naar de vogels, de taptoe en een toespraak. En omdat niemand het zo goed kan verwoorden als dichters, is dodenherdenking vaak het uitgelezen moment voor een gedicht. Er bestaan prachtige gedichten over de oorlog en de bevrijding. Elk woord raak. En voor wie het wat nieuwer mag, schreven de dichters van DICHTER. nieuw werk. Beeldend kunstenaar Tom Heerschop tekende voor dit nummer. Hij werkte twee maanden aan de tekeningen die je in dit nummer ziet. Een tekening op rol, zo’n 8 meter lang. Prachtig.

Meer dan 40 gedichten van 35 dichters.